Večeras od 21 sat na Tarczynski Areni u Wroclavu igra se finale četvrtog izdanja UEFA Konferncijske lige. Sastaju Chelsea i Betis, a na centru će biti naš arbitar Irfan Peljto.
Susret timova u kojem je favorit engleski tim koji je za vikend i zvanično osigurao plasman u Ligu šampiona naredne sezonne pobjedom nad Nottinghamom u gostima, osvojivši na kraju treće mjesto na tabeli Premier lige. Betis, sa druge strane također ima zagarantovanu ligu Evrope budući da je u La Ligi završio kao šesti.
Šest titula prvaka Engleske, te osam evropskih trofeja, kao i daleko skuplji tim, bez dileme tim iz zapadnog Londona stavljaju u ulogu favorita u večerašnjem finalu. Sa druge strane u glavnom gradu Andaluzije ne nedostaje trofeja, ali puno više ih je skupio gradski rival Sevilla pogotovo onih evropskih. Čak sedam titula u Ligi Evrope (nekadašnji Kup Uefa) te pet trofeja u Kupu kralja uz jednu titulu u La Ligi davne 1946. ovaj klub svrstavaju u šampiona i najtrofejniji klub u Andaluziji. Betis koji je samo dvije godine mlađi od gradskog rivala ima dugu i bogatu historiju, ali ne toliko ispiunjenu trofejima. Tek jedna titula prvaka Španije još 1935. godine, te tri Kupa Kralja od čega posljednji iz 2022. pod vodstvom aktuelnog trenera Manuela Pelleginija.
Ogromne su amplitude prisutne u fudbalskom putu Betisa, od tima koji je igrao i treći rang takmičenja, do osvajača trofeja. Puno problema sa vlasničkom strukturom početkom novomg milenijuma, loši rezultati odveli su tim u drugu špansku ligu u nekoliko navrata, a nakon povratka 2015. godine Betis je stabilan član elitnog ranga španskog nogometa, te od 2021. godine ovo je peta sezona u kojoj će uzastopno izaći u Evropu. U tom periodu je došao i spomenuti Kup Kralja 2022. godine, a svakako da najveće zasluge pripadaju treneru Pellegriniju koji uspijeva iz sezone u sezonu da sklopi konkuretnan tim koji igra kvalitetan nogomet, a čuveni stadion Benito Villamarin često je neosvojiva tvrđava i za velikane poput Real Madrida i Barcelone.
Put do finala za Betis je vodio preko Genta, Vitorie Guimares, poljske Jagiellonie, te Fiorentine u polufinalu. Kao i prethodnih sezona Pellegrini uspijeva da sastavi tim koji je spoj iskusnih igrača koji su nekada igrali u većim i boljim klubovima, te onih mladih koji svojim igrama i transferima mogu napuniti kasu kluba. Barta, Isco, Fornals, Rodrigez, Bellerin, Bakambu su igrači za ozbiljnom reputacijom i fudbalskom biografijom i uz njih maldi Ezzalzouli, Cardoso, Altimira, Cucho Hernandez i ostali čine izuzetno ozbiljan tim koji i može bilo kojoj ekipi u jednoj utakmici napraviti probleme. Ima tu i gotovo po tradiciji nekoliko igrača na pozajmici iz drugih klubova poput Anthoniya iz Manchester Uniteda ili stopera Nathana iz Napolija, a koji su više nego bitne karike u stroju kojeg je Pellegrini doveo na korak od prvog evropskog trofeja.
Betisu je ovo prvo evropsko finale, klub koji se može smatrati velikim zbog duge tradicije igranja alii velikog rivalstva sa gradskim rivalom, koje se smatra drugim najvećim u Španiji odmah nakon El Clasicca. Razlog je i taj što je Beits nastao tako što je dio članova i grača Seville doslovno prebjegao i forimirali novi klub koji od 1912. godine nosi zelenu kombinaciju dresova. Nije ni gradski rival kroz historiju bio monogo uspiješniji, sve do početka 21. stoljeća, kada Betis ulazi u probleme, u više navrata seli u niži rang, dok je Sevilla redala trofeje i napravila mnogo veću kolekciju. Da li se kolo sreće il histoija okreću ne možemo tvrditi sa sigurnošću. Ali Sevilla je ove sezone jedva spasila ispadanja iz La Lige, dok Betis igra finale u Wroclavu, istina trećeg po kvaliteti evrospkog klupskog takmičenja.
Na jednoj strani veliki Chelsea, tim sa ogromnim budžetom najvećim ciljevima i odličnim timom, a na drugoj strani 118 godina historije, patnje i čekanja da i u zeleni dio Seville dođe evrospki trofej i donese radosti jednim od najboljih navijača u Španiji.
Autor: Irfan Tabaković
